บทเพลงประกอบละครพื้นบ้านไทย

Abstract

การค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากรใช้ภาษาและกลวิธีการเล่าเรื่องของบทเพลงประกอบละครพื้นบ้านไทย ของบริษัท สามเศียร จำกัด ออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์สีกองทัพบก ช่อง 7 ในช่วง 30 ปี ระหว่างปีพ.ศ. 2529-2559 ทั้งเพลงนำละคร และเพลงท้ายละครโดยไม่รวมละครเรื่องที่นำมาผลิตซ้ำแต่ใช้เนื้อร้องเดิม จำนวนทั้งหมด 56 เพลง ผลการศึกษาด้านการใช้ภาษา พบว่า บทเพลงประกอบละครพื้นบ้านไทยมีการใช้ศัพท์สูง ได้แก่ คำราชาศัพท์ และคำศัพท์ยากที่มาจากภาษาบาลี สันสกฤต เขมร เนื่องจากละครพื้นบ้านไทยมักมีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับกษัตริย์ และเชื้อพระวงศ์ และมีการใช้ภาษากึ่งทางการและภาษาปากกับตัวละครที่เป็นสามัญชนด้วย นอกจากนี้ยังพบการใช้คำที่มีเสียงสัมผัส ทั้งสัมผัสสระ และสัมผัสอักษรและการใช้คำไวพจน์ ทั้งที่เป็นการใช้คำต่างกันเพื่อสื่อความหมายถึงบุคคลเดียวกัน และการใช้คำต่างกันเพื่อซ้ำความหมายเดิม ส่วนการใช้ภาพพจน์พบทั้งอุปมา บุคลาธิษฐาน อุปลักษณ์ อติพจน์ปฏิปุจฉา คำเลียนเสียงธรรมชาติ และสัญลักษณ์ ผลการศึกษาด้านกลวิธีการเล่าเรื่อง ด้านผู้เล่าเรื่อง พบว่า เพลงประกอบละครพื้นบ้านไทยมีผู้เล่าเรื่องตั้งแต่ 1 - 4 คน ทั้งผู้เล่าที่เป็นตัวละครในเรื่องและผู้เล่าที่ไม่ใช่ตัวละครในเรื่อง เล่าแบบผู้หยั่งรู้ ทั้งนี้เพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจเนื้อเรื่องของละคร รวมทั้งความเป็นมา อารมณ์ความรู้สึก และลักษณะนิสัยของตัวละครได้จากการฟังเพลงประกอบละคร ด้านการลำดับเวลา พบว่า การเล่าเรื่องมักจะเล่าเรื่องแบบย่อ เป็นไปตามลำดับเวลา เพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจเนื้อเรื่องของละครได้ง่ายขึ้น และพบการเล่าเรื่องแบบสลับเหตุการณ์ด้วย ด้านการเลือกเรื่องที่เล่า พบว่า เน้นการนำเสนออิทธิฤทธิ์ของวิเศษ อิทธิฤทธิ์ของตัวละคร และอารมณ์ของตัวละคร ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของการเล่าเรื่องในเพลงประกอบละครพื้นบ้านไทย

The objective of this independent study was to investigate the use of language and storytelling strategies of 65 Thai folktale drama songs of Samsearn Co., Ltd. aired on Royal Thai Army Radio and Television Channel 7 for a 30-year period of 1986-2016. The scope of this study covered opening and ending songs while excluding songs of reproduced dramas. The results of this study indicated as follows: In terms of the use of language, the sample Thai folktale drama songs used advanced lexicon, including royal words and difficult vocabularies derived from Pali, Sanskrit, and Khmer. This is because Thai folktale dramas typically present the story of a king and royal family and use semi-formal language along with spoken language among ordinary people. Besides, they used rhymes including vowel rhymes, initial rhymes, and synonyms, as well as antonyms to convey the meaning of a same person and different words to repeat the original meaning. In terms of figures of speech, the sample songs used simile, personification, metaphor, hyperbole, rhetorical question, onomatopoeic words, and symbols. The results of studying storytelling strategies showed that in terms of the narrator, Thai folktale drama songs contained 1 to 4 narrators, including characters and non-characters with a style of telling story as foreseeable teller. This is for enhancing the audience's understandings about drama content, background, emotion and traits of the characters by listening to songs. In terms of time sequence, the story was narrated briefly with chronological order to enhance the audience's understanding: about the story. Alternate event storytelling was also found. In terms of selection of story, the presentation of the magic of objects, characters, and the emotions of characters was emphasized, which was an outstanding feature of storytelling in Thai folktale drama songs.