วิธีการกำหนดอัตราส่วนพื้นที่อาคารรวมต่อพื้นที่ดินในพื้นที่ประวัติศาสตร์ของเมือง: กรณีศึกษาพื้นที่โดยรอบสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินวัดมังกร

Other Title:
METHOD TO DEFINE FLOOR AREA RATIO IN URBAN HISTORIC AREA: A CASE STUDY OF AREA SURROUNDING THE DRAGON TEMPLE KAMMALAWAT METRO STATION
Author:
Subject:
Date:
2559-04-19
Publisher:
มหาวิทยาลัยศิลปากร
Abstract:
ค่า FAR (Floor area ratio) คือ เครื่องมือหนึ่งของการควบคุมความหนาแน่นทางกายภาพของการใช้ประโยชน์ที่ดินและกิจกรรมต่าง ๆ ภายในเมือง ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีความสำคัญที่ใช้ในการออกมาตรการแก้ปัญหาเรื่องความหนาแน่นของเมือง เพื่อให้มีความเหมาะสมและสอดคล้องกับกิจกรรมของพื้นที่เมืองในแต่ละพื้นที่ ซึ่งหลักการของการกำหนดค่า FAR จะขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการวางนโยบายและแผนการพัฒนาพื้นที่ของแต่ละเมือง โดยจะพิจารณาปัจจัยทางด้านกายภาพเศรษฐกิจและสังคมเป็นหลัก
สำนักผังเมืองกรุงเทพมหานครเป็นหน่วยงานที่รับผิดชอบการควบคุมสภาพแวดล้อมและการเติบโตของเมือง ได้มีการกำหนดค่า FAR โดยวิธีการพิจารณาภายใต้ขีดจำกัดของสาธารณูปโภคและการขยายตัวของเมือง ซึ่งขนาดของพื้นที่ที่ใช้พิจารณาจะมีขนาดใหญ่และเป็นวงกว้าง ทั้งนี้จากการศึกษาพื้นที่โดยรอบสถานีรถไฟฟ้าวัดมังกร ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ของเมืองพบว่า ค่า FAR ของพื้นที่บริเวณดังกล่าวได้ถูกกำหนดไว้ถึง 7:1 เป็นค่าความหนาแน่นที่สูงและมีความไม่เหมาะสมและไม่สอดคล้องกับสภาพแวดล้อมของพื้นที่ เนื่องด้วยบริเวณพื้นที่ศึกษาประกอบด้วยกลุ่มย่านชุมชนต่าง ๆ และกลุ่มอาคารที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ โดยการที่กำหนดค่า FAR เท่ากับ7:1 มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของชุมชนอย่างปฏิเสธไม่ได้
การศึกษางานวิจัยฉบับนี้ได้ประยุกต์ใช้วิธีการกำหนดค่า FAR ซึ่งได้จากการทบทวนและวิเคราะห์แนวคิดวิธีการต่าง ๆ จากวรรณกรรมและกรณีศึกษาในต่างประเทศ จากการหาค่า FAR ที่เหมาะสมกับพื้นที่โดยรอบสถานีรถไฟฟ้าวัดมังกร ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ของเมือง พบว่า ค่า FAR ที่เหมาะสมกับพื้นที่ควรจะมีค่าที่ไม่เกิน 5:1 ทั้งนี้การศึกษาได้ตรวจสอบผลการวิเคราะห์โดยใช้วิธีการสัมภาษณ์ภาคีสำคัญในการพัฒนาเมือง ได้แก่ นักวิชาการทางด้านผังเมืองและกระบวนการมีส่วนร่วม ตัวแทนภาคธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ตัวแทนจากสำนักผังเมืองกรุงเทพมหานครและตัวแทนชุมชนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ศึกษา พบว่า ช่วงของค่า FAR ที่เป็นที่ยอมรับได้ร่วมกัน คือ 2:1-4:1 ซึ่งมีความสอดคล้องกับค่า FAR ที่ได้จากการศึกษาหาวิธีการกำหนดค่า FAR ของพื้นที่
การค้นพบวิธีการกำหนดค่า FAR ของการศึกษาครั้งนี้ มีประโยชน์ต่อการปรับปรุงเกณฑ์ความหนาแน่นมาตรฐานที่มีอยู่ เพื่อให้ตอบรับกับพื้นที่เฉพาะอย่างพื้นที่ประวัติศาสตร์ของเมือง และเป็นที่ยอมรับจากภาคีที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาเมือง เพื่อที่จะได้นำไปประยุกต์และปฏิบัติใช้กับพื้นที่เมืองส่วนอื่น ๆ ได้จริงในอนาคต This research aims to examine and to find out the method for defining floor area
ratio (FAR), with respect to Bangkok Comprehensive Plan Revision 3 regulated by the
Department of City Planning. The importance of FAR is based on how FAR appropriate for
historical areas of the city, and how to determine FAR so as to make it consistent with urban
contexts. In addition, involvement from stakeholder in the field of urban development should
be also supported in order to indicate.
Notwithstanding, methods for evaluating FAR demonstrated in this research is different
from those used by the Department of City Planning. That is to say, FAR which is suitable for all
contexts of case study area including physical, economic as well as social contexts shall be
consistently maintained at no more than 5:1; conversely, FAR determined by the Department of City
Planning is relatively lower than the appropriate ratio mentioned above. The study interviewing the
significant parties in the field of urbandevelopment are also undertaker to justify acceptable FAR
various stakeholder. The analysis showed that the acceptable range of FAR 4:1 -2:1 which is consist
with the result of research analysis
The advantages of this research finding are the opportunity to improve the current density standard which should be, most importantly, harmonized with the historical area of the city, and this could be recognized by the stakeholder
Type:
Discipline:
การออกแบบชุมชนเมือง แผน ข ระดับปริญญามหาบัณฑิต
Total Download:
244
View/ Open
Metadata
Show full item recordRelated items
Showing items related by title, author, creator and subject.
-
พื้นที่เชื่อมต่อในฐานะพื้นที่ควบคุม การทดลองออกแบบพื้นที่สาธารณะของเมือง ที่มีความหนาแน่นสูง
Collection: Theses (Master's degree) - Architecture / วิทยานิพนธ์ - สถาปัตยกรรมType: Thesisศรัญพร ศรีอาภรณ์ (มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2559-08-02)“ชาน”เป็นองค์ประกอบสำคัญของบ้านเรือนไทยที่แสดงออกถึงความเป็นอยู่ รูปแบบการดำเนินชีวิตประจำวัน ความสัมพันธ์ระหว่างคนในสังคม รวมถึงสะท้อนถึงระบบโครงสร้างทางวัฒนธรรมที่ถูกส่งผ่านมายังรูปแบบของการวางผังเรือนซึ่งเป็นตัวแปรสำค ... -
ลานพื้นที่ว่างส่วนกลางของศูนย์การค้าระดับชุมชน และความเป็นพื้นที่กี่งสาธารณะของชุมชนเมืองกรุงเทพมหานคร : กรณีศึกษาลานพื้นที่ว่างส่วนกลางของศูนย์การค้าเดอะคริสตัลและศูนย์การค้าดิเอสพลานาด กรุงเทพมหานคร
Collection: Theses (Master's degree) - Urban and Environmental Planning / วิทยานิพนธ์ - การวางแผนชุมชนเมืองและสภาพแวดล้อมType: Thesisเกษธวัช พ่วงเพิ่ม; Ketawat Puangperm (มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2010)การขาดแคลนพื้นที่ว่างเพื่อสาธารณะประโยชน์ที่มีคุณภาพในย่านธุรกิจเป็นปัญหาสำคัญของงานวางแผนชุมชนเมืองและสภาพแวดล้อมตลอดมา เนื่องจากข้อจำกัดในด้านพื้นที่และราคาที่ดินที่สูงของย่านธุรกิจ ปัจจุบันศูนย์การค้าเป็นทั้งศูนย์กลาง ... -
พื้นที่เปลี่ยนผ่านจากสภาวะหนึ่งไปสู่อีกสภาวะหนึ่งระหว่างพื้นที่ปัจจุบันกับพื้นที่หลังความตาย
Collection: Theses (Master's degree) - Architecture / วิทยานิพนธ์ - สถาปัตยกรรมType: Thesisงามเพชร อัมพรวัฒนพงศ์; Ngampetch Ampornvattanapong (มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2012)การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดลองและออกแบบที่ว่างทางสถาปัตยกรรม ที่มีผลต่อสภาวะอารมณ์ความรู้สึกและกระบวนการด้านความคิด ในด้านกายภาพและความหมายเชิงนามธรรมของพื้นที่ประกอบพิธีกรรมเกี่ยวกับการตายในพุทธศาสนา ...