ภาพยนตร์เพื่อสะท้อนความงามภายในจิตใจของผู้ต้องขัง

Abstract

ในปัจจุบัน อ้างอิงจากสถิติของกรมราชทัณฑ์พบว่ามีตัวเลขของผู้กระทำความผิดซ้ำอยู่ในเกณฑ์ที่สูง ด้วยจากผู้ต้องขังหลังพ้นโทษออกมา เผชิญหน้าจากความกดดัน อคติจากสังคมซึ่งแบ่งชนชั้นให้กลายเป็นบุคคลชายขอบ ขาดโอกาสการจ้างงานและถูกตราหน้า แต่ยังมีกรณีศึกษาของผู้ต้องขังส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนแปลงตนเองและแน่วแน่ในการไม่หวนคืนสู่การกระทำความผิดด้วยความงามในจิตใจที่แท้จริง แต่กรณีเหล่านี้กลับไม่ได้รับการนำเสนอสู่สังคม ดังนั้นการวิจัยนี้จึงนำปัญหาข้างต้น มานำเสนอสู่สังคมในวงกว้าง ด้วยการใช้การออกแบบนำเสนอในรูปแบบของภาพยนตร์ ด้วยเป็นศาสตร์ที่สามารถถ่ายทอดภาพ เสียง อารมณ์ รวมไปถึงการสร้างมโนภาพต่างๆในจิตใจได้เป็นอย่างดี รวมกับการศึกษาและค้นคว้าโดยอ้างอิงทฤษฎีต่างๆ เช่นทฤษฎีจิตวิเคราะห์ ทฤษฎีอคติ ปรัชญาความงามในจิตใจในนิยามของศาสนา ทำให้เรื่องราวของอดีตผู้ต้องขังสามารถถ่ายทอดได้อย่างสมบูรณ์ หลังการศึกษาและออกแบบ ผู้วิจัยได้ค้นพบองค์ความรู้มากมายที่ช่วยในการถ่ายทอดเรื่องราวได้อย่างสมบูรณ์ เช่นรูปแบบการจัดแสงเพื่อสื่อความหมาย การจัดวางตำแหน่งกล้อง การสร้างสัญญะ เพื่อสื่อสารนัยยะพิเศษ ผลประเมินหลังการออกแบบและจัดฉายภาพยนตร์พบว่า มีจำนวนของผู้ชมที่เข้าใจในวัตถุประสงค์มากถึง ร้อยละ 75 และไม่ปรากฏจำนวนร้อยละของผู้ที่ไม่เข้าใจ โดยรวมผู้ชมมีความประทับใจในเรื่องราวและภาพยนตร์สูงสุดถึงร้อยละ 53.6 แต่จากการสรุปพบว่า การวิจัยนี้สามารถสื่อสารความงามในจิตใจสู่งสังคมได้เป็นอย่างดี แต่ไม่สามารถทำลายอคติของสังคมที่มีต่อผู้ต้องขังลงได้ ด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์ ไม่สามารถสื่อแทนจิตใจของผู้ต้องขังได้ทั้งหมด