ภาพแทนความจริงทางสังคม

Abstract

เบื้องต้นข้าพเจ้าตั้งคาถามเกี่ยวกับความเป็นไทยว่าเราคือใคร เราไม่สามารถปฎิเสธความหลากหลายทางชาติพันธุ์การอพยบโยกย้าย การปะปนทางวัฒนธรรม เราต้องยอมรับภาพความจริงของอัตลักษณ์ ที่ไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าตัวตนมีลักษณะเด่นชัดอย่างไร ความนิยมในความเป็นชาติไทยไม่ได้หมายความว่าเราควรชื่นชมยกย่องแต่สายเลือดสืบทอด ภาคภูมิใจแต่เรื่องราวในประวัติศาสตร์ชาติที่มักไม่ได้กล่าวถึงผู่ต่าต้อยหรือผู้คนทั่วไปที่เป็นจักรกลสาคัญในสังคม ความเป็นไทยไม่อาจบ่งชี้จากบุคคลในแต่ละชั้นวรรณะ กลุ่มภาษา กลุ่มชน หรือกลุ่มวัฒนธรรมอันใดอันหนึ่ง แต่เป็นภาพที่เราต้องยอมรับว่า ชาติของเรานั้นถูกหลอมรวมขึ้นมาจากความหลากหลายปนเป หรืออีกด้านหนึ่งความเยื่อหยิ่งในวัฒนธรรมที่เรามีอยู่ สิ่งเหล่านั้นอาจถูกสร้างขึ้นจากน้ามือผู้อื่น อาจมาจากผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับความภาคภูมิใจต่างๆ นาๆ นั้นเลย ผลงานศิลปนิพนธ์ชุดนี้ ข้าพเจ้าได้พยายามถ่ายทอดทัศนคติดังกล่าว ด้วยผลงานศิลปะจากการตัดเย็บเสื้อผ้าจานวนหนึ่ง ที่วัสดุในการตัดเย็บต่างๆได้นามาจากเสื้อผ้าใช้แล้วของแรงงานต่างชาติ ประกอบขึ้นเป็นเครื่องแต่งกายที่แสดงความเป็นไทยในปัจจุบันตามที่ข้าพเจ้ามองเห็น และเพื่ออธิบายความเป็นจริงของลักษณะไทยอีกแง่มุมหนึ่ง ที่ความเป็นไทยไม่ได้เป็นเพียงปัจเจกภาพตามอย่างอุดมคติ

The fundamental question I began to raise was the origin of our own “identity”. According to the historical records, Thais are the combination of several races as our ancestors had immigrated from many different places to settle in this delta, resulting in the diversity of cultures. Therefore, we have to accept the truth that our pride as a nation doesn’t only come from our Thai ancestors, but it might be based on someone who wasn’t mentioned in our history. I created this artwork by using sewing technique. The garment used to make this work were from foreign workers together with Thai traditional cloths to describe another side of the truth of being Thai which was not individuality like we used to know.