มนุษย์-เมือง

Abstract

การดำรงชีวิตในมหานครใหญ่เช่น กรุงเทพมหานครซึ่งเป็นสังคมเมืองที่เกิดจากการ หลังไหลเข้ามาของผู้คน เพื่อแสวงหาโอกาสของการพัฒนาชีวิต เพื่อความหวังที่จะมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น เป็นการดำรงชีวิตที่เปลี่ยนแปลงอย่างสินเชิง จากชนบทที่เคยพึ่งพาระบบธรรมชาติ เปลี่ยนมา เป็นการดำรงชีวิตแบบสังคมเมืองภายใต้ระบบวัตถุ ปรับสภาพตัวเองเพื่อให้เข้ากบสังคมเมือง แต่ กลับทำให้รู้สึกถึงการขาดหายไปของชีวิตและจิตวิญญาณ วิทยานิพนธ์ “มนุษย์- เมือง” เป็นชุดผลงานประติมากรรมที่สะท้อนให้เห็นถึง ความรู้สึกจากผลกระทบของการดำรงชีวิตภายใต้สภาวะความขัดแย้ง ระหว่าง มนุษย์ กับ วัตถุ โดยใช้ภาษาทางประติมากรรมได้แก่ รูปทรงอินทรีย์ (Organic Form) และ รูปทรงเรขาคณิต (Geometric Form) เป็นต้น นำมาผสมผสานและสร้างสรรค์ให้เกิดรูปทรงใหม่ด้วยวิธีการ ตัดต่อ ประกอบ ลดทอน ของรูปทรงมนุษย์และรูปทรงของ ตึก อาคาร ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นเมือง นำมายัง ภาพลักษณ์ของผลงาน “มนุษย์ - เมือง” ทางประติมากรรม

Dwelling in such a metropolis like Bangkok, where people around the country gather hoping that their lives would be better through opportunities offered in the city, does totally change the way of their former living. Life, depending on nature in posterity, has adjusted to urban society that leans much on objects which are believed to fulfill the mind condition. Adversely, the feeling of lacking liveliness, the origin spirit and soul has though frequently occurred. This thesis as a set of sculptures named “Urbanism” portrays life existence under the impact of controversial feeling between human and object. Through the sculptural language as organic form for human and geometric form for object, the process of cutting, combining and reducing the human figure as well as the building constructional form (symbol of urban society) were creatively employed. These properties try to convey the concept of this sculptural thesis, the “Urbanism” project.