การศึกษาวิเคราะห์คีตโควินทกาวยะ

Abstract

งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1. เพื่อปริวรรตและแปลคีตโควินทกาวยะเป็นภาษาไทย 2. เพื่อศึกษาวิเคราะห์เนื้อหาของคีตโควินทกาวยะ และ 3. เพื่อศึกษาวิเคราะห์วรรณศิลป์ของคีตโควินทกาวยะ ต้นฉบับที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือต้นฉบับภาษาสันสกฤต ตัวอักษรเทวนาครี จากหนังสือ คีตโควินทะของชยเทพ ตีพิมพ์โดย สัดสันฆะ เสวะ สะมิถิ ไม่ระบุปีที่พิมพ์ การวิจัยแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ การวิเคราะห์เนื้อหาใน 3 หัวข้อ ได้แก่ การร้อยเรียงเรื่อง องค์ประกอบของเรื่อง และแนวคิดของเรื่อง และการวิเคราะห์วรรณศิลป์โดยใช้ทฤษฎีอลังการศาสตร์ 2 ทฤษฎี ได้แก่ ทฤษฎีอลังการ และทฤษฎีรส โดยมีขั้นตอนการศึกษา คือ ค้นคว้าและรวบรวมข้อมูลต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ปริวรรตคีตโควินทกาวยะจากอักษรเทวนาครีเป็นอักษรไทย และแปลจากภาษาสันสกฤตเป็นภาษาไทย จากนั้นจึงศึกษาวิเคราะห์ในด้านเนื้อหาและด้านวรรณศิลป์ แล้วอภิปรายและสรุปผลการศึกษา ผลการวิจัยพบว่าคีตโควินทกาวยะเป็นผลงานของกวีชยเทพ ประพันธ์ขึ้นในพุทธศตวรรษที่ 17 มีรูปแบบเป็นขัณฑกาวยะ เนื้อเรื่องกล่าวถึงความรักของพระกฤษณะและราธา แบ่งบทเป็น 12 สรรคะ และแบ่งเป็นบทย่อยอีก 24 ประพันธะหรืออัษฎปที การร้อยเรียงเรื่องมีลักษณะเหมือนการต่อจิกซอว์ คือ สามารถดึงเอาส่วนต่าง ๆ ของเรื่องไปแสดงแยกจากกันได้ และเมื่อต่อรวมกันเข้าก็จะได้ภาพใหญ่ที่สมบูรณ์ องค์ประกอบของเรื่อง ได้แก่ แก่นเรื่อง โครงเรื่อง ตัวละคร ฉากและบรรยากาศมีความสัมพันธ์กันและกลมกลืนเป็นเอกภาพ มีแนวคิดหลักของขัณฑกาวยะครบถ้วน อีกทั้งยังมีแนวคิดสำคัญอื่น ๆ ร่วมด้วย มีอลังการครบทั้งศัพทาลังการและอรรถาลังการ และปรากฏอยู่เกือบทุกโศลกและหลากหลายชนิด โดยปรากฏอลังการชนิดอนุปราส อุปมา รูปกะ และอุตเปรกษามากที่สุด รองลงมาคือชนิดสังกระ มีรสทางวรรณคดีหลักคือ ศฤงคารรส และรสรองคือ วีรรส กรุณารส และศานตรส คีตโควินทกาวยะได้รวมความรักที่แท้ระหว่างเทพเจ้าและมนุษย์ ความงามของมนุษย์และธรรมชาติ และการร่วมรักอันลึกซึ้งและศักดิ์สิทธิ์เข้าไว้ด้วยกัน

The aims of the research are as follows : 1. To transliterate and translate the Gitagovindakavya into Thai, 2. To analyze the Gitagovindakavya’s content, and 3. To analyze its art of literature. The text used in the study is Gita Govinda of Jayadeva in Sanskrit published by Satsangha Seva Samithi, n.d. The research has 2 main parts. The first part is a content analysis in 3 sections, a story binding, story elements, and story concepts. The second main part is an analysis of the art of literature using 2 theories of Alamkarasastra : alamkara and rasa theories. The research procedures started from searching data releated to the Gitagovindakavya, transliteration of the text from Devanagari script into Thai, translation of the content from Sanskrit into Thai, analysis of the content and the art of literature, discussion and conclusion. The results reveal that the Gitagovindakavya was composed by Jayadeva in the 17th Buddhist Century. Its style is called khandakavya. The story tells about love of Krsna and Radha. Its content is divided into 12 sargas and further divided into 24 prabandhas or astapadis. A story binding looks like a jig-saw picture, i.e., any parts of the story can expressed separately, and comes to a complete picture after combinding all the parts together. The story elements are a theme, a plot, characters, scenes, and environment, which are related and harmonious. It has a full concept of Khandakavya, with other important concepts, Alamkara is found here and there in almost slokas, both sabdalamkara and arthalamkara of various kinds. The most frequent alamkaras are anuprasa, upama, rupaka and utpreksa, followed by samkara. The main feeling of sentiment (rasa) is srngararasa, followed by virarasa, karunarasa, and santarasa. The Gitagovindakavya contains the true love of god and human, beauty of human and nature, and a profound and holy intercourse as a whole.