ประติมากรรม--ไทย
อนุสรณ์ ศิริปิ่น

2003

มหาวิทยาลัยศิลปากร

ประติมากรรมดินสอพอง, กระดาษ, ดินเหนียว ขนาดไม่ชัดเจนตายตัวข้าพเจ้าเลือกใช้การสร้างรูปทรงสัญลักษณ์แทนค่าความรู้สึกโดยเลือกใช้วัสดุที่หาง่าย รอบ ๆ ตัว เช่น ดินเหนียว กระดาย สร้างทำเป็นฝูงสัตว์ ขนาดไม่ชัดเจนตายตัว ทั้งเล็กและใหญ่ พูดถึงความสุขโดยใช้จำนวน ทำงานเล็ก ๆ ที่มีปริมาณมากและปล่อยให้ธรรมชาติของตัววัสดุที่ใช้ สร้างทำแสดงตัว จำนวนมีผลต่อความรู้สึกถึงความสุขที่ไม่จำกัด ไม่มีขอบเขต การติดตั้งจัดวางกับ พื้นที่ในห้องแสดงงานขึ้นอยู่กับความหมาะสมและสอดคล้อง การวางผลงาน ในพื้นที่ว่างให้ดูคล้าย กับฝูงสัตว์กำลังเดินทาง ความว่างจึงเป็นส่วนสำคัญที่ว่างเสมือนกระดาษที่ยังมิได้มีการวาดรูปใด ๆ ลงไป เปิดโอกาสให้จินตนาการมีบทบาทเต็มที่ในความว่างนั้น การสร้างทำรูปสัญลักษณ์ของคนนั่งบนหลังสัตว์ แสดงความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับ ธรรมชาติ คนกับสัตว์ ความสุขที่เรียบง่าย ผ่อนคลาย อิสระ ปลดปล่อย และเต็มไปด้วยพลังชีวิต การเสนอให้เห็นโลกของความจริงในอดีตของมนุษย์ที่อยู่ร่วมกับธรรมชาติอย่างกลมกลืน สงบและ เรียบง่าย โดยนำเสนอให้เกิดภาพจริงเป็นรูปธรรม เพื่อค้นหาและปลุกสิ่งที่มีอยู่จริงในจิตวิญญาณ ของตนให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง

Work of Art

http://www.sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/23368

ดุลยภาพชีวิต

มหาวิทยาลัยศิลปากร

2