อยาก

Abstract

ในยุคของวัตถุนิยมยุคที่คนส่วนใหญ่ให้ความสำคัญแก่วัตถุ มองว่ามันเป็นพระเจ้าใช้วัตถุต่าง ๆ เป็นตัวบ่งบอกความเป็นมนุษย์และปกปิดความบกพร่องของตน ข้าพเจ้าก็เป็นคนหนึ่งในสังคมที่ยังคงเป็นเช่นนั้น ที่ยังคงเต็มไปด้วยความอยากมีอยากได้ ไขว่คว้าให้ได้มาครอบครองซึ่งวัตถุราคาแพง ข้าพเจ้าเล็งเห็นว่าความต้องการเหล่านั้นมันเป็นแรงขับเคลื่อนให้กับชีวิตของเรา ทำให้ชีวิตเรามีสีสัน ทำให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามระบบของความเป็นมนุษย์ ตามแต่กำลังของเราจะไขว่คว้ามาได้ ความต้องการทางวัตถุ ความปรารถนาให้ได้มาครอบครองซึ่งวัตถุที่มีคุณค่าราคาแพง ทำให้เกิดแรงขับเคลื่อนในการดำรงชีวิต เกิดการไขว่คว้า การดิ้นรนเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของนั้น ๆ แม้เราจะรู้ว่า สิ่งของต่าง ๆ เหล่านั้น ไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง แต่เราก็มิอาจต้านแรงปรารถนาในตัวเองได้ ความอยากมีอยากได้จึงกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของมนุษย์ในยุควัตถุนิยม ซึ่งมันเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้เรายังอยากมีชีวิตต่อไป

The materialism era is a period in which people attach a huge degree of importance to objects, regarding them as a god, using them to represent people’s humanity, and conceal their defects. I only a normal mortal being, live in this voracious society, fighting to acquire lavish goods. I aim that eagerness is a force whish drives us as well as makes our lives vivid as according to individual potential. The need for objects and desire for expensive possessions, creates a force that drives our life, and our struggle to acquire what people want, even though we realize that happiness which results from materialism is untrue and ephemeral, we cannot resist our internal desire. Engerness thus becomes a part of our life in the era of materialism, which can make people wish to live.