Rap Against Dictatorship การต่อสู้กับอำนาจรัฐของแร็พไทย

Abstract

งานศึกษาฉบับนี้เป็นการศึกษาเรียนรู้เรื่องตัวตนที่รู้คิดและกระบวนการสร้างตัวตนของแร็พเปอร์ผ่านการแสดงออกทางการเมืองด้วยเพลง โดยมีวัตถุประสงค์คือ ศึกษาความเป็นมาและความสำคัญของการแร็พที่มีเนื้อหาวิพากษ์สังคม และศึกษาการต่อรองหรือต่อต้านอำนาจรัฐด้วยการแร็พ ด้วยวิธีการสังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วมและการสัมภาษณ์ผู้ให้คำตอบโดยตรงจากกลุ่มแร็พเปอร์ Rap Against Dictatorship จำนวนทั้งสิ้น 11 คน จากการศึกษาพบว่า แร็พเปอร์ผู้กระทำการต่อต้านอำนาจดังกล่าวมีประสบการณ์ที่สั่งสมมาและมีอุดมการณ์ทางการเมืองที่และมีความสนใจที่แตกต่างมากน้อยไม่เท่ากันขึ้นยู่กับบริบททางสังคม สิ่งแวดล้อม ช่วงอายุ ประสบการณ์ที่แตกต่างกัน แต่พวกเขามีจุดร่วมกันคือการต่อต้านอำนาจเผด็จการที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิต รวมถึงกระบวนการปกครองที่ไม่ชอบมาพากล จากประสบการณ์ส่วนตัวและสื่อข่าวต่างๆ พวกเขามองว่าการต่อต้านอำนาจที่ได้มาด้วยความไม่เป็นธรรมเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องผิดในสังคมประชาธิปไตยอย่างสังคมไทย เราทุกคนมีสิทธิที่จะพูดด้วยตัวเองว่าต้องการอะไร อะไรคือสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้น โดยพวกเขาไม่ได้ต้องการใครทุกคนเชื่อไม่ใช่การปลุกระดมพวกเขาเพียงออกมาพูดในสิ่งที่พบเจอผ่านเพลงแร็พ แสดงความคิดเห็นต่อสิ่งที่ต่างๆซึ่งเป็นธรรมเนียมปกติของการผลิตเพลงแร็พของคนทำเพลง บทเพลงของพวกเขาอาจจะตรงใจของใครหลายคนที่ประสบปัญหาเช่นเดียวกันแต่อาจจะไม่กล้าพูดให้มั่นใจที่จะพูดหรือคนที่ไม่เคยสนใจ ให้ตระหนักถึงสิทธิของตนเอง มุมมองของพวกเขาและงานเขียนชิ้นนี้ที่มีต่อการต่อต้านอำนาจรัฐนั้น มองเหมือนกันคือเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ที่แตกต่างที่อยู่ร่วมกันเป็นกลุ่มอาจจะมีความเห็นไม่ตรงกันในหลายเรื่องซึ่งเป็นผลมาจากภูมิหลังและประสบการณ์ที่แตกต่างกันย่อมมีการถกเถียงกันได้เพื่อก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่จะนำไปสู่ข้อตกลงในการอยู่ร่วมกันที่ดีกว่าเดิม เพราะเราคือมนุษย์ที่แตกต่างเราจึงทะเลาะกันได้แต่ด้วยความเป็นมนุษย์เราเลยใช้หลักการและเหตุผลในการถกเถียงเพื่อให้ได้รับการยอมรับหรือข้อตกลงร่วมกัน ไม่ใช่ใช้ความรุนแรงในการบังคับ ปิดกั้น หรือควบคุม โดยกลุ่ม Rap Against Dictatorship ต่อต้านอำนาจด้วยวิธีการประชด เสียดสี และทำให้เป็นเรื่องตลกผ่านบทเพลงประเทศกูมี